Λίγο πριν η Δυτική προπαγάνδα φιμώσει την άλλη πλευρά – Μπλόκο σε Sputnik – RT
Πιθανόν να είναι και οι τελευταίες ειδήσεις και ενημέρωση από την πλευρά των Ρωσοφώνων και Ελλήνων που σφάζονται από τους Ουκρανούς ακροδεξιούς. Ο λόγος προφανής. Τα εγκλήματα της Δύσης, και η οικονομική καταστροφή των δυτικών οικονομιών. Ίσως είναι και οι τελευταίες ειδήσεις που προβάλει το κανάλι OPEN του Σαββίδη, έχοντας ως δημοσιογραφική φωνή, αυτή του Θανάση Αυγερινού, ο οποίος προβάλει τις αθλιότητες και τα εγκλήματα κατά Ρωσοφώνων αλλά και Ελλήνων που κατοικούν στα ανατολικά της Ουκρανίας. Εγκλήματα τα οποία η δύση καλύπτει 8 χρόνια τώρα και οι Ελληνικές κυβερνήσεις και τα Ελληνικά media αποκλείουν τη δημοσιοποίησή τους.
Είναι γεγονός ότι φασιστικές – νεοναζιστικές παρακρατικές οργανώσεις σπέρνουν τον τρόμο στα Ανατολικά της Ουκρανίας, δολοφονούν κυριολεκτικά αμάχους ή και στελέχη που προσπαθούν να αναδείξουν την βαρβαρότητα και των δράμα που έχουν υποστεί τα τελευταία τουλάχιστον 8 χρόνια. Όλα αυτά υπό την ανοχή και την στήριξη των μυστικών υπηρεσιών της Δύσης για να εξαναγκάσουν τους Ρώσους και τον Πούτιν να προχωρήσει στην στρατιωτική επέμβαση και επιβολής των ρωσικών όπλων.
Ας δούμε μια πολύ καλή ανάλυση από τον καθηγητή Διεθνών Πολιτικών Univercity Of East London, Βασίλη Φούσκα. Η ανάλυση αυτή προφανώς δεν δημοσιεύεται από τον φιλοδυτικό τύπο και αυτό από μόνο του λέει πολλά για την κατάντια και την ανελευθερία που επικρατεί στον δυτικό κόσμο. Η ανάλυση αυτή ίσως είναι από τις τελευταίες που θα διαβάσουμε ή ακούσουμε, καθώς το ολοκληρωτικό καθεστώς των ΗΠΑ και ΕΕ απαγορεύουν την ενημέρωση της άλλης πλευράς.
Ολόκληρη η ανάλυση
Η κρίση στην Ουκρανία και η αδυναμία της Δύσης να βοηθήσει το καθεστώς Ζελένσκι που η ίδια εγκατάστησε στην εξουσία για να ληστεύσει τον λαό της Ουκρανίας μέσω δανείων απ’ το ΔΝΤ οφείλεται στην ανεπιστρεπτί παρακμή της ίδιας και στη μετατόπιση ισχύος απ’ τον Ευρω-ατλαντικό χώρο στις ασιατικές δυνάμεις –κυρίως Κίνα, Ινδία και Ρωσία.
Αν εντρυφήσουμε στα μακρο-οικονομικά δεδομένα, η παρακμή της Δύσης εντάθηκε ειδικά με την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», ολοκληρώνοντας τη διαδικασία αποβιομηχάνισής της με την υιοθέτηση ενός χρηματιστηριακού καπιταλισμού, βασισμένου στις υπηρεσίες και, σε ιδεολογικό επίπεδο, στον λεγόμενο «δικαιωματισμό».
Οι νεο-ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις ενάντια στη Γιουγκοσλαβία, οι επεμβάσεις σε Αφγανιστάν, Ιράκ και Λιβύη δεν αποτελούσαν ένδειξη ισχύος της Δύσης αλλά, μάλλον, ένδειξη αδυναμίας.
Η Κίνα άρχισε να διεισδύει επιθετικά και με δυναμισμό στις Ευρω-ατλαντικές οικονομικές ζώνες, να παίρνει το πάνω χέρι στις άμεσες επενδύσεις στην Αφρική και τη Λατινική Αμερική, να εξαγοράζει επιχειρήσεις και να επεκτείνεται ακόμα και στη καρδιά των δυτικών οικονομιών, όπως στη Γερμανία, τον Καναδά, τις ΗΠΑ και την Αυστραλία. Ταυτόχρονα χρηματοδοτεί τεράστια έργα υποδομής σ’ όλη την Ευρασία μέσω του «νέου δρόμου του μεταξιού».
Στην κινεζική Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων, μέτοχοι τώρα είναι κράτη όπως η Ιταλία, η Γερμανία και η Αγγλία. Ο παρασιτικός χρηματιστηριακός καπιταλισμός τινάχτηκε στον αέρα με τη κρίση του 2007-2010 και την κρίση της Ευρωζώνης –κορύφωση των οποίων υπήρξε η ελληνική κρίση του 2015– και συνεχίστηκε με την κρίση της πανδημίας.
Σε γενικές γραμμές, η παγκόσμια οικονομική και πολιτική συγκυρία της περιόδου 2000-2020 ανέδειξε ξεκάθαρους νικητές και αυτοί ήταν στο μεν οικονομικό πεδίο η Κίνα, στο δε στρατιωτικό η Ρωσία.
Η ουκρανική κρίση και η πολιτικά διαιρεμένη Δύση.
Η ουκρανική κρίση δεν είναι παρά ένας κρίκος στην αλυσίδα αποσύνθεσης του δυτικού γεωπολιτικού και γεω-οικονομικού συστήματος ισχύος στην Ευρασία. Από τη δεκαετία του 1980 και έπειτα, αυτό το σύστημα ισχύος στηρίζονταν σ’ ένα τριπλό άξονα:
- ΝΑΤΟϊκή επέκταση προς ανατολάς υπό την στρατιωτική αιγίδα των ΗΠΑ
- Διεύρυνση της ΕΟΚ προς ανατολάς υπό την οικονομική αιγίδα της Γερμανίας
- Πριμοδότηση της γαλλικής –και, κατά δεύτερο λόγο, ιταλικής– επιρροής στη Μεσόγειο και τη Βόρειο Αφρική (η λεγόμενη διαδικασία του Μαγκρέμπ).
Η Τουρκία είναι διχασμένη. Υπάγεται τόσο στον αναπτυξιακό αστερισμό της Ευρασίας παρασυρόμενη από την ανάπτυξη της Κίνας και τη στρατιωτική δυναμική της Ρωσίας –σημειώνω ότι η Τουρκία αναπτύσσει πυρηνικά εργοστάσια με τη βασική συνδρομή της Ρωσίας, ενώ μεγάλες ρωσικές και τουρκικές επιχειρήσεις δρουν σε Τουρκία και Ρωσία αντίστοιχα.
Αλλά υπάγεται και στον αστερισμό του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. λόγω των μεγάλων οικονομικών δεσμών που έχουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί της όμιλοι, ειδικά με τη Γερμανία, ενώ είναι μέλος της τελωνειακής ένωσης της Ε.Ε. με θέση στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Στα παραπάνω βρίσκεται το κλειδί για τη κατανόηση της συγκρουσιακής τροχιάς μεταξύ της Γαλλίας και της Τουρκίας στη Μεσόγειο και η επίσημη «συμμαχία» μεταξύ Γαλλίας και Ελλάδας «ενάντια» στη Τουρκία.
Επίσης, η Τουρκία, αυτοτελώς, προσπαθεί να εξισορροπήσει τη Ρωσία σε Μαύρη Θάλασσα, Καύκασο, Λιβύη και Συρία και συνδέεται με την Ουκρανία με εμπορικές συμφωνίες, πώληση στρατιωτικής τεχνολογίας και UAV και απ’ το γεγονός ότι πάνω από 700 μεσαίου και μεγάλου μεγέθους τουρκικές επιχειρήσεις δρουν στην Ουκρανία.
Στη ΝΑΤΟϊκή σύσκεψη του Βουκουρεστίου τον Απρίλη του 2008, οι ΗΠΑ νόμισαν ότι είχαν στρώσει τον δρόμο για την είσοδο της Ουκρανίας και της Γεωργίας στο ΝΑΤΟ. Ένταξη αυτών των χωρών στο ΝΑΤΟ σήμαινε πυρηνική περικύκλωση της Ρωσίας.
Ουκρανία και Γεωργία αποτελούν χώρες όπου διακυβεύονται ζωτικά συμφέροντα της κρατικής ασφάλειας της Ρωσίας. Η συγκυρία 2014-15 έριξε κι άλλο λάδι στη φωτιά με το πραξικόπημα ενάντια στο φιλορωσικό καθεστώς της Ουκρανίας, ωθώντας τη Ρωσία στην ενσωμάτωση της Κριμαίας και στη διαδικασία του Μινσκ. Η νέα φιλο-δυτική ουκρανική κυβέρνηση ουδέποτε τήρησε τη συμφωνία του Μινσκ.
Ανήμπορη ή ανίκανη να κατανοήσει την ίδια της την κρίση καθώς και την αποφασιστικότητα του ρωσικού κράτους ν’ αντισταθεί στην επέκταση του ΝΑΤΟ, η Δύση σήμερα βρίσκεται σε πάρα πολύ άσχημη θέση. Οικονομικά πνέει τα λοίσθια. Πολιτικά είναι διαιρεμένη –δεν μπορεί ν’ αποφασίσει ούτε ακόμα και για το αν η Ρωσία θα πρέπει ν’ αποκλειστεί απ’ το διεθνές τραπεζικό κώδικα συνδιαλλαγών, το SWIFT.
Και στρατιωτικά δεν μπορεί να κινηθεί ενάντια στη Ρωσία, γιατί αυτό θα σήμαινε πυρηνικό ολοκαύτωμα. Μόνο η ιδεολογία του δικαιωματισμού «ζει και βασιλεύει» στις μητροπόλεις του δυτικού καπιταλισμού, που είναι ξεκάθαρα ένα υπο-προϊόν της αποβιομηχάνισης, της διάλυσης των συνεκτικών δεσμών και των καθιερωμένων κανονιστικών συμπεριφορών της κοινωνίας που επέφερε ο νεο-φιλελευθερισμός, φαινόμενα πάνω στα οποία χτίζει το αφήγημά του ο νεο-ρατσισμός.
Οι λαοί της Ρωσίας και της Ουκρανίας υποφέρουν απ’ τους υπολογισμούς ισχύος του ρωσικού κράτους και της ΝΑΤΟϊκής επέκτασης.
Απ’ αυτήν την άποψη, η Ουκρανία είναι περισσότερο θύμα της υποκρισίας της Δύσης ότι δήθεν θα τύγχανε της προστασίας της σε περίπτωση σύγκρουσης με τη Ρωσία, παρά της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης η οποία έχει έναν ξεκάθαρο στόχο: Αλλαγή καθεστώτος με στόχο την απομάκρυνση για πάντα της Ουκρανίας από το ΝΑΤΟ.
Αυτός ο στόχος είναι, σε γενικές γραμμές, ευκταίος, διότι μόνο οι δυτικές περιοχές της Ουκρανίας έχουν αντι-ρωσικό μένος. Στις υπόλοιπες είτε υπάρχουν ισχυρές ρωσόφωνες μειονότητες ή κυριαρχεί το φιλο-ρωσικό στοιχείο.
Η πλειονότητα του πληθυσμού θα ανεχθεί –όπως ανέχθηκε και στο παρελθόν– ένα φιλο-ρωσικό καθεστώς. Ο Δνείπερος ήταν το σύνορο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας πριν το 1917. Αυτό ήταν το βαθύ νόημα της σύντομης (εθνικιστικής) ομιλίας του Πούτιν με τις αναφορές του στο Λένιν και το Στάλιν, από τις οποίες πικράθηκαν το ελληνικό και το τουρκικό Κομουνιστικό Κόμμα.
Σ’ αυτή τη συνάφεια, η Ρωσία θα ενδυναμώσει την πίεση στη Βαλτική και στη Φιλανδία, ενώ σε Σερβία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία και Βουλγαρία θα τεθούν νέα διλήμματα τακτικών και στρατηγικών επιλογών.
Ελλάδα υπερ-εξαρτημένη σε ΝΑΤΟ και ΕΕ
Οι ελληνικές πολιτικές ελίτ και η τεράστια πλειονότητα των δημοσιολόγων, ακαδημαϊκών και διανοουμένων δεν έχουν παρόμοιες αναλύσεις. Εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, δεν πρόκειται για διανοητική αδυναμία.
Πρόκειται για δεσμεύσεις που έχουν ως προς τις πολιτικές και γραφειοκρατικές εξουσίες στις οποίες λογοδοτούν, δηλαδή στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Πρόκειται, ακόμα, και για λόγους επαγγελματικής καριέρας.
Η Ελλάδα είναι μία υπερ-εξαρτημένη αποικία χρέους. Δεν παρουσιάζει καμία αυτοτελή αναπτυξιακή δυναμική –όπως η Τουρκία που είδαμε παραπάνω– ώστε να μπορεί ν’ αρθρώσει μία πολυδιάστατη, αυτοτελή εξωτερική και αμυντική πολιτική.
Η ανακοίνωση του ΥΠΕΞ αμέσως μετά την ανακοίνωση απ’ τον Πούτιν της ανεξαρτησίας των δύο ανατολικών επαρχιών της Ουκρανίας ήταν να καταδικάσει αυτή την πράξη και «να δεσμευτεί», ως Ελλάδα, «στη πολιτική των συμμάχων». Η ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ, ωστόσο, δεν έκανε λόγο για καμία «δέσμευση προς τους συμμάχους», αν και καταδίκαζε την κίνηση του Πούτιν.
Στην πράξη, η Τουρκία δεν θα κλείσει ποτέ τα Στενά στη Ρωσία και κλιμάκωση της κρίσης θα εμπλέξει άμεσα την Ελλάδα, όπου θα της ζητηθεί να κλείσει το Αιγαίο, να παίξει δηλαδή το ρόλο που έπαιξε η Γερμανία την περίοδο της κατοχής, όπου είχε κλείσει το Αιγαίο στην ΕΣΣΔ αχρηστεύοντας το ρόλο της Τουρκίας ως κλειδοκράτορα των Στενών απ’ το 1936 και μετά (Συνθήκη Μοντρέ). Αυτό, ωστόσο, είναι μια απίθανη εξέλιξη.
Κλιμάκωση της κρίσης θα σήμαινε ότι βρισκόμαστε ένα βήμα πριν το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο ότι, λίγο πριν την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία, άρχισε ένας νέος κύκλος «διερευνητικών επαφών» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Σ’ αυτές τις επαφές, η «Ελλάδα των δεσμεύσεων προς τους συμμάχους» έχει πολύ λίγες πιθανότητες να κερδίσει κάτι, αν μη τι άλλο διότι η Δύση θέλει να κρατήσει την Τουρκία μακριά από τις μετατοπίσεις ισχύος στην Ευρασία, οι οποίες καθιστούν δομικά την Τουρκία περισσότερο ισχυρή οικονομικά και περισσότερο ανεξάρτητη πολιτικά.
Οι ελληνικές ελίτ, με τη δουλοπρεπή προσκόλλησή τους στις ΗΠΑ και στη Γερμανία, αδυνατούν να δράσουν πολυδιάστατα και ανεξάρτητα σ’ ένα πολυπολικό κόσμο. Δεν εκφράζουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, αλλά τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε.
Έτσι, κινδυνεύουν ν’ «ακρωτηριάσουν» τη χώρα εμπλέκοντάς την σε περιπέτειες παρόμοιες μ’ εκείνες του Ελευθερίου Βενιζέλου τις περιόδους 1919-1922 και 1928-32, όπου η μεν αγγλική αυτοκρατορία κατέρρεε οικονομικά αδυνατώντας να προσφέρει οποιαδήποτε βοήθεια στην Ελλάδα τόσο στη Μικρά Ασία όσο και στη στήριξη της δραχμής το 1930-32.
Σήμερα, οι αστικές ελίτ της χώρας εθελοτυφλούν μπροστά στην εξόφθαλμη οικονομική και πολιτική παρακμή των ΗΠΑ και της Δύσης. Πολυδιάστατη εξωτερική και αμυντική πολιτική δεν σημαίνει αντι-αμερικανισμός ή αντι-ΝΑΤΟϊσμός.
Για την Ελλάδα, σε μία πρώτη φάση, σημαίνει σταδιακή και προσεκτική υπαγωγή των συμφερόντων των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Κίνας και της Γερμανίας στα συμφέροντα του λαού της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας, κι όχι το ανάποδο, αυτό δηλαδή που συμβαίνει μέχρι τώρα.
Ποιος είναι ο κερδισμένος;
Η Δύση βαδίζει ολοταχώς σε μία μεγάλη γεωπολιτική ήττα στρατηγικών διαστάσεων στην Ευρασία. Η κρίση απομάκρυνε τη Μόσχα απ’ το Βερολίνο, αλλά αυτό δεν είναι παρά ένα προσωρινό επίτευγμα των ΗΠΑ. Δεν μπόρεσε, ωστόσο, ν’ αποσοβήσει τη παραπέρα σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ Μόσχας και Πεκίνου.
Οι ΗΠΑ, από λάθος υπολογισμούς που, εν μέρει, έχουν να κάνουν με την προσκόλλησή τους στην ψυχροπολεμική τους «αντι-κομμουνιστική» στρατηγική, έχουν ξεκινήσει έναν αγώνα εναντίων δύο ευρασιατικών όγκων, ενός οικονομικού-πληθυσμιακού (Κίνα) κι ενός στρατιωτικού-χωρικού (Ρωσία) τη στιγμή που η οικονομία τους παραπαίει και το μοντέλο του παγκόσμιου χρηματιστηριακού καπιταλισμού που έχτισαν απ’ το 1980 και μετά έχει καταρρεύσει παταγωδώς.
Σύμμαχοι, όπως η Γαλλία, τολμούν να διακηρύξουν ότι το ΝΑΤΟ είναι «διανοητικά νεκρό», πριμοδοτώντας διμερείς συμμαχίες με την Ελλάδα, ένα άλλο μέλος του ΝΑΤΟ, μία συμμαχία που δηλώνει, έστω με δειλό τρόπο, ότι είναι ενάντια σ’ ένα άλλο μέλος του ΝΑΤΟ, την Τουρκία.
Η, δε, Τουρκία, κατέχει από το 1974 παράνομα το 1/3 της Κυπριακής Δημοκρατίας, μιας χώρας-μέλος της Ε.Ε.
Δεν πρόκειται για το 1945 και την εποχή του πολέμου της Κορέας, όπου επισείοντας τον κομμουνιστικό κίνδυνο και μοιράζοντας χρήμα με το Σχέδιο Μάρσαλ οι ΗΠΑ συσπείρωναν τους Ευρωπαίους.
Σήμερα οι ΗΠΑ δεν έχουν καμία τέτοια δυνατότητα και δεν μπορούν να σφυρηλατήσουν καμία ενότητα στην Ευρώπη ενάντια στη Ρωσία και τη Κίνα. Το νομικό επιχείρημα, μάλιστα, είναι ακόμα πιο τραγελαφικό.
Μεγάλοι νικητές Ρωσία και Κίνα.
Η Ρωσία κατηγορείται για στρατιωτική εισβολή σε κυρίαρχη χώρα χωρίς την έγκριση του ΣΑ του ΟΗΕ για λόγους προστασίας της εθνοτικής της μειονότητας απ’ τη βάρβαρη μεταχείριση του ουκρανικού καθεστώτος.
Το ίδιο, ωστόσο, έκαναν και οι ΗΠΑ με το ΝΑΤΟ στη περίπτωση του Κοσόβου (αλλά και σε σειρά άλλων περιπτώσεων), όπου ο Μιλόσεβιτς είχε δαιμονοποιηθεί ως σφαγέας των Αλβανών: Έτσι, χωρίς την έγκριση του ΣΑ του ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ βομβάρδισε το Βελιγράδι μέχρι που αυτό υπέκυψε.
Σιμονιάν για «μπλόκο» σε Sputnik – RT: Ξέρουμε να δουλεύουμε με απαγορεύσεις
«Πληρωμένη» απάντηση στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για την πρόταση απαγόρευσης των RT και Sputnik εντός ΕΕ από τη Μαργαρίτα Σιμονιάν.
Τη δική της απάντηση στο «μπλόκο» των Sputnik και RT στην Ευρωπαϊκή Ένωση που θέλει να επιβάλει η Κομισιόν, έδωσε η Μαργαρίτα Σιμονιάν.
Η αρχισυντάκτρια του RT, αναφερόμενη στην απαγόρευση της μετάδοσης των RT και Sputnik στην ΕΕ, δήλωσε επίσης πως «ούτε ένα άτομο που εργάστηκε πιστά και συνεχίζει να εργάζεται για εμάς δεν θα απολυθεί σε καμία χώρα».
«Ξέρουμε πώς να κάνουμε τη δουλειά μας σε καθεστώς απαγορεύσεων. Αυτοί οι “άνθρωποι που αγαπούν την ελευθερία” μας προετοίμαζαν για αυτό εδώ και οκτώ χρόνια» έσπευσε να συμπληρώσει.
Αιχμηρό ήταν το σχόλιο που έδωσε και τo Sputnik στην Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, επισημαίνοντας πως η ΕΕ μετά από αυτό «θα μπορούσε επίσης να απαγορεύσει» το ‘Ιντερνετ.
«Συμβουλεύουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να μην σταματήσει στα ημίμετρα και απλώς να απαγορεύσει εντελώς το Διαδίκτυο», ήταν η απάντηση από το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων.
Nωρίτερα, η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν στο πλαίσιο των ευρύτερων κυρώσεων προς τη Ρωσία, επεσήμανε πως προχωρά σε «ένα άλλο πρωτόγνωρο βήμα» καθώς «θα απαγορεύσουμε στην ΕΕ τη μηχανή των ΜΜΕ του Κρεμλίνου».
Γιατί καθυστερεί η Ρώσικη πολεμική μηχανή να καταλάβει την Ουκρανία
Η Ρώσικη αρκούδα έχει ίσως την καλύτερη πολεμική μηχανή στον κόσμο και μάλιστα χωρίς να έχει αντιγραφεί όπως στην περίπτωση των Αμερικανικών όπλων που έχουν διατεθεί σε πολλές αγορές στον κόσμο. Ο λόγος που ο Πούτιν δεν έχει έως σήμερα δεν έχει τελειώσει τον πόλεμο – αν και θα μπορούσε – είναι πως δεν θέλει να χυθεί αίμα αμάχων. Αν εφάρμοζε την εγκληματική πολιτική της Ιμπεριαλιστικής Δύσης, τα πράγματα θα είχαν τελειώσει μόλις σε λίγα λεπτά. Ούτε καν ώρες. Μην ξεχνάμε την Συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας και τις ατομικές βόμβες των «καλών Αμερικάνων» στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, τις Ναπάλμ στον Ελληνικό εμφύλιο και στο Βιετνάμ, τους βομβαρδισμούς σε Ιράκ, Συρία, Λιβύη, Γιουγκοσλαβία… την επιβολή ή την ανατροπή καθεστώτων σε ολόκληρο τον κόσμο, σύμφωνα με τα σχέδια τους. Αυτοί οι γύπες και δολοφόνοι των λαών, πλασάρονται συνεχώς ως προστάτες του Διεθνούς Δικαίου και της Διεθνούς Νομιμότητας.
Ευτυχώς που οι Ρώσοι – τουλάχιστον μέχρι σήμερα – προτίμησαν να χρησιμοποιήσουν συμβατικά όπλα, ώστε να μην υπάρχουν μεγάλες απώλειες στον λαό της Ουκρανίας. Αν και όλοι έχουν προεξοφλήσει την επικράτηση των Ρώσων στην Ουκρανία, οι δυτικοί στέλνουν το μήνυμα στο πιόνι τους Ζελένσκι, να συνεχίζει να αντιστέκεται, χρησιμοποιώντας ως ασπίδα τους αμάχους στις πόλεις. Αυτό που επιδιώκουν είναι να εξαναγκάσουν τον Πούτιν να χρησιμοποιήσει σύγχρονα και καταστροφικά όπλα, ώστε να στραφούν εναντίον της Ρωσίας οι λαοί της δύσης. Εκτιμούμε πως δυστυχώς και αυτό το σχέδιο των Αμερικανών θα επαληθευτεί και οι Ρώσικες δυνάμεις θα χρησιμοποιήσουν όπλα που ποτέ έως τώρα δεν είδε η ανθρωπότητα.
Με πληροφορίες από https://sputniknews.gr
Leave a Reply