«Πήγαμε στο νεκροταφείο. Ούτε σπιθαμή να σταθείς. Είχανε προλάβει άλλοι, πριν από μας, και πήρανε την πρωτοκαθεδρία. Βγάλανε απ’ τους τάφους λιωμένους κι άλιωτους νεκρούς και βάλαν οι ζωντανοί τα στρωσίδια τους και τα παιδιά τους. Γυναίκες γεννούσανε πρόωρα. Είχε διαδοθεί στους γύρω μαχαλάδες: «Όποια είναι για γέννα, στο νεκροταφείο. Παραστέκουνε και γιατροί!». Γερόντισσες βράζανε νερά...
Ανάμεσα σε διάφορους που χαίρονται με πνιγμένα παιδάκια, με Μόριες, με τα κολαστήρια αυτού του κόσμου, βγάζοντας άναρθρες και ακατανόητες κραυγές σε κάθε καταπιεσμένο, υπάρχουν και άλλοι – και είναι αμέτρητοι αδερφέ μου- Άνθρωποι, κανονικοί Άνθρωποι σου λέω, που θεωρούν αδιαπραγμάτευτο και δεδομένο τα παιδιά, όλα τα παιδιά του κόσμου, όλα όμως, να χαμογελάν! Θα...
«Γιατί, πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με περιμαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και μ’ επισκεφθήκατε, φυλακισμένος κι ήρθατε να με δείτε». Τότε θα του απαντήσουν οι άνθρωποι του Θεού: «Κύριε, πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σου δώσαμε...